1 კვირის შემდეგ ნიკუშა გამოვიდა საავადმყოფოდან. მე მასთან სახლში მივედი სანახავად.
- ნიკა რას შვრები?? როგორ
ხარ?
- რავი სალი არამიშავს, კარგად ვარ ახლა.
- დღეს ნინი უნდა ვნახოთ მე და ანიმ.
- ოოხ, მაინც არ მოიშალეთ ხო შენ და ანიმ ეგ აზრი.
- აუ ნიკა დამიჯერე ასე აჯობებს, ეგ 1 ცალი გოგო რისი გამკეთებელია. უბრალოდ შენი დათრევა უნდა მეტი არაფერი და ვითომ მაგით გვაშინებს.
- შენ ხო არ დამთმობ სიხარულო))?
- აუუფ, მე მაგას შენი გულისთვის არ ვაკეთებ რო იცოდე.. ჩემი
სიცოცხლის გადარჩენას ვცდილობ.
- ტუტუციი ხარ გაგებუტები ეხლა.
- კაი ეხა შენი წყნარება მაკლია კიდე. ეხა აქ ანი მოვა და ვნახავთ იმ დაკრეჭილ კვატას.
- აუუ თუ მართლა ეგრე აპირებთ, მეც წამოვალ.
- აუუ ბარემ შენი მშობლებიც წამოგეყვანა?
- აუუ კაიი რა მარტო ვერ გაგიშვებთ იმ მართლა დაკრეჭილ კვატასთან. (გაეცინა)
- კაიი კაიი წამოო წავიდეთ, ანიმ გარეთ გელოდებითო.
ჩვენ გარეთ გავედით, ანიც იქ იყო:
- ანი აბა მზად ხარ ომისთვის?
- აბაა, მთელი დღეა მაგისთვის ვემზადები, სალონში ვიყავი.
- გოგო სალონში რა გინდოდა ახლა?
- რავი აბაა იმ თავგასიებულ ნინიზე კარგად ხო უნდა გამოვიყურებოდე.
- კაიი კაიი წავეედით ეხა.
გადავდგი თუ არა ერთი ნაბიჯი,. წინ
არ გამიხედია, დიდი ქვა ყოფილა და გავიშხლართე იქვე. ორივემ წამომაყენეს და წავედით. ნინიმ შეხვედრა ერთ მიტოვებულ შენობაში დაგვინიშნა. ჩვენ 30 წუთში
იქ ვიყავით.
- აიი ნახეთ აქ არის ქალბატონი.
ჩვენ როგორც ასეთი ,,სამი
მუშკეტერი", ნინის
პირისპირ დავუდექით.
- ნინი პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ. მე გავიგე რომ შენ რაღაცას აპირებ, მართალია შემსრულებელი არ ხარ მაგრამ მაინც მინდა გავარკვიოთ ყველაფერი.
- მე ნიკუშას მინდა ვუთხრა რომ მიყვარს(ნიკუშას მიუახლოვდა) და აკოცა.
ნიკუშამ ხელი კრა, ეს იდიოტი თავს არ ანებებდა, თან ვეჭვიანობდი, თმაში მოვკიდე ხელი და სულ მთელი შენობა ასე შემოვატარე.
მერე იქ ძველ უნიტაზთად მივიყვანე, მინდოდა თავით ჩამეყუდებინა მაგრამ ასეთი ბოროტიც არ ვიყავი. მან თქვა რომ:
- ვაიიმეე, ახლაა გამიშვი ოღონდ ხელი და აღარ გაგეკარებით.
მე ხელი გავუშვი.
- ისეე სალი რაღაცას გეტყვი, რა შენი საქმეა მე ნიკუშას ვაკოცებ თუ არა, ის აღარაა შენი და აღარ უყვარხარ.
- ნუ იტყუები, მე მიყვარს სალი და ვიცი რო მასაც ვუყვარვარ, ახლა წავალთ და ეს გოგოები არ შეაწუხო თორე მერე უკვე მე ვიცი შენ რასაც გიზამ.
და ჩვენ წამოვედით, ანი სახლში მივაცილეთ და ნიკუშა ჩემთან მოდიოდა. გზაში რაღაცეებზე ვილაპარაკეთ, მერე შეჩერდა და მიღიმოდა.
- რა იყო ნიკა?
- გიყვარვარ?
- იციი... მეეე..
იიციი..
- ვერ ამბობ, ესეიგი ასეა. სალი მე შენთან ყოფნა მინდა, სიგიჟემდე მიყვარხარ, ასე არასდროს არავინ არ მყვარებია.
- ხოო არაა?? აბა იმ ამერიკელს მე გავეკიდე?
- აუუ გეფიცები მაშინ არაფერზე ვფიქრობდი, არ ვიცი რა დამემართა. შეიძლება ამერიკის ნახვა მინდოდა და მაგიტო გავყევი იმას.
- ჰაჰჰაჰა :დდ
- ხო რა იყო? :დდ სასაცილო არაფერი არ არი ამაში.
- იცი ნიკა? მიყვარხარ... გაფრენამდე
მიყვარხარ, როცა წასული იყავი სულ შენზე ვფიქრობდი, ისევ ისე მიყვარხარ და ჩამეხუტე გთხოვ. ძალიან მენატრებოდი ამ ხნის განმავლობაში.
- ჩაგეხუტო?
- კიი..
და ნიკამ ჩახუტების მაგივრად, მაკოცა. მე ძალიან ბედნიერი ვიყავი.. უკვე
სახლამდე მივედით, კარზე ზარი დავრეკე დაა ვაიი ის საერთოდ არ გამხსენებია დედამ ნიკას შესახებ რო არ იცოდა, მარა უკვე გვიანი იყო, მამამ კარი გააღო მე ეგრევე ვუთხარი:
- ვაიიმეე მაა დედიკომ რო არ იცის ნიკას შესახებ რას იტყვის?
- შემოდი, უკვე ყველაფერი იცის.
ჩვენ შევედით და ნიკა დივანზე დაჯდა. დედა ნიკას გვერდზე მიუჯდა და რაღაცას ლაპარაკობდნენ მე ამ დროს მამას ველაპარაკებოდი.
- აბა რა ხდება ნახეთ ის გოგო?
- კი მაა, და ნუ გეშინია მორჩა, ის აღარ შეგვაწუხებს.
- ძალიან კარგია
))
- მამა რაღაც უნდა გითხრა. იციი.. მე და ნიკუშა შევრიგდით.
- რა იყო გაბრაზებულები როდის იყავით?
- არა მამა სხვა პონტში შევრიგდით.
- აჰაა გასაგებია ყველაფერი. ძალიან მიხარია.
- ხოო მეეც. წამოო რა გავიდეთ, მაინტერესებს რაზე ლაპარაკობენ.
ჩვენ ოთახში გავედით და დედამ მისკენ მიმიხმო.
- ბავშვებო მე უკვე ყველაფერი ვიცი და თქვენ ურთიერთობა უნდა გააგრძელოთ ამას არ გიშლით.
- ვაიმეე მიიყვარხარ დეე.
მე სამზარეულოში გავედი, და უცებ გამახსენდა რო დღეს ნიკას დაბადების დღე იყო. მე დედას, მამას და მარის დავუძახე და ვუთხარი ეს ყველაფერი.
- აუუ სალიი მოდი მივულოცოთ და აქვე ავღნიშნოთ მისი დაბადების დღე.
- აუუ მარიი კარგი აზრიაა.
ჩვენ მას ვუმღერეთ და ძალიან უხაროდა მერე მან მითხრა:
- სალიი გახსოოოვს.....
იმედია მოგეწონათ)) <3:*** ჩემოო ციიყვეებოოო:*** By: eElL♥BeliEbeR™
