myteen

(თან ჩართეთ თან იკითხეთ)

ამ გრძნობას ვერ აღწერ სიტყვებით,ამ გრძნობის აღწერა უბრალოდ შეუძლებელია,ყველა სიტყვაზე ყველა წინადადებაზე მეტად მიყვარხარ...უბრალოდ ჩემთვის შეუძლებელიაიმ გრძნობაზე წერა რომელიც შენდამი გამაჩნია,მინდა გითხრა

მიყვარხარ სიტყვაზე მეტად რომელსაც უბრალოდ

გეუბენბი გრძნობაზე მეტად რომელსაც სიყვარული ჰქვია,

მიყვარხარ ყველაფერ სულიერსა და უსულოზე მეტად...გირეკავდი მაგრამ არ იღებდი,მე კი ტელეფონს ვუყვებოდი რა გრძნობაც შენდამი გამაჩნდა..

მე ვიმედოვნებდი რომ შენ უბრალოდ არ გესმოდა ზარი და იმიტომ არ იღებდი,სინამდვილეში კი სულ სხვანაირად იყო..ბევრჯერ ყოფილა ისეთი წამები როდესაც მიჭირდა და შენ მანუგეშებდი...

ბევრჯერ კი გიტკენია გული ჩემთვის და წავსულვარ,

ბევრჯერ მიტკენია შენთვის გული და შენც წასულხარ..მაგრამ ეს იყო ბოლო და უკანასკნელი..

შენ უბრალოდ წახვედი და დატოვე მოგონებები და ის დიდი

გრძნობა რომელიც ყოველ წამს უფრო და უფრო ღვივდება...

რატომ არ გინდა იმის გაგება რომ შენ ხარ ჩემს პატარა თუ დიდ გულში...

რა მნიშვენოლა აქვს ჩემი მთლიანი გული მაინც შენ გეკუთვნის...

ჰო,შენ ყველაფერს მიაღწევ,უფროსწორეედ უკვე მიაღწიე,

ჩემი გულის ტკენა გინდოდა ხოდა გამოგივიდა კიდეც,უბრალოდ კიარ გამოგივიდა შენ ჩემი გული ნაწილებად დაამსხვრიე,ჰო,

გინდოდა ეს და მიიღე კიდეც...

გახსოვს ბავშვურად რომ ვკამათობდით მერე კი

გვეცინებოდა და ისევ ვრიგდებოდით...

ყოველ კამათზე ერთმანეთის ნაჩუქარ ნივთებს

რომ ხელს არ ვუშვებდით,მაგრამ ბოდიში შენი ნაჩუქარი ბრასლეტი მოვიხსენი და

ახალი ცხოვრება დავიწყე,ახალი უიღბლო ცხოვრება რომელსაც შენი მოფერება აკლია,

აკლიანათელი რომელიც შენ თან წაიღე,

ღმერთო რატომ წამართვი,მე ხომ ის ყველაზე და

ყველაფერზე მეტად მიყვარდა,ის ხომ ჩემში იყო...

ის ქურდი იყო რადგან მან მე გული მომტაცა,მან მე სული მომტაცა,მან მე ხორცი მომტაცა,მან მე სისხლი მომტაცა...ღმერთო რატომ რატომ???...

მინდა სიტყვის ბოლოს ბევრი კითხვის ნიშანი დავსვა

რომ ერთხელ მაინც გამომეპასუხო...

მე შენი ზიზღის წერილიც მიყვარს,მე შენი სიყვარულის წერილიც მიყვარს..უბრალოდ მიყვარხარ..რატომ არ გინდა ამის გაგონება??

იქნებ მიტომ რომ აღარ გიყვარვარ,ან იქნებ იმიტომ რომ სხვა შეგიყვარდა...მალე წაცვალ იქ საიდანაც აგარ ბრუნდებიან და გამოგყვები მეეც..

შენ ხომ ჩემს არეშე არსად დადიოდი,ხოდა არც ახლა მიგატოვებ...მიყვარხარ ცამდე უსასრულობამდე,უარსებობამდე...

არვიცი ამას რა სიტყვა მოვუნახო იმიტომ რომ ამის ამღწერი სიტყვა არ არსებობს...მე შენ არ მიყვარხარ მე შენ ძალიან ძალიან ძალიან ძალიან ძალიან მიყვარხარ...

მერე რა რომ ბავშვი ვარ,შენ ხომ მითხარი ბავშვები მიყვარსო...

უბრალოდ ძალიან მიყვარხარ...როცა პირველად მითხრეს რომ აღარ იყავი ჩემმა გულმა სულ სხვანაირად დაიწყო ფეთქვა,მე კი ჩემს თავს ვანუგეშებდი რომ შენ ცოცხალი იყავი მაგრამ მე ხომ ვიცოდი რომ ეს ასე არ იყო,შენ ბოლოს მთხოვე რომ რაც არ უნდა მომხდარიყო გამეღიმა,მე კი ამ დროს ძალით ვიღიმებოდი,თან ცრემლები მდიოდა