ერთხელ დამესიზმრა, თითქოს ინტერვიუს ვიღებდი ღმერთისგან...
-მაშ ასე, გინდა აიღო ინტერვიუ ჩემგან?-მკითხა ღმერთმა.
-თუ დრო გაქვს..._ვუთხარი მე
-ჩემი დრო მარადისობაა... რა კითხვების დასმა გინდოდა ჩემთვის?
-ყველაზე მეტად რა გაკვირვებს ადამიანში?
და ღმერთმა მიპასუა:
-მათ სწყინდებათ ბავშვობა, ისინი ჩქარობენ გაზრდას, შემდეგ კი ოცნებობენ ბავშვობაში დაბრუნებაზე...
ისინი ფულის კეთებაში კარგავენ ჯანმრთელობას, შემდეგ კი ამ ფულს ხარჯავენ ჯანმრთელობის აღდგენაში...
ისინი იმდენს ფიქრობენ მომავალზე,რომ ივიწყებენ აწმყოს იმდენად, რომ არ ცხოვრობენ არც აწმყოში და არც მომავალში...
ისინი ცხოვრობენ ისე, თითქოს არასოდეს მოკვდებიან და კვდებიან ისე, თითქოს არასოდეს უცხოვრიათ.
ღმერთმა მომკიდა ხელი და ჩვენ ცოტა ხნით გავჩუმდით,მაშინ მე ვკითხე:
-როგორც მშობელი, როგორ გაკვეთილს მოგვცემ შენს შვილებს?
-იცოდნენ შეუძლებელია აიძულო ვინმე, რომ უყვარდე, მათ მხოლოდ შეუძლიათ იყვნენ სიყვარულის ღირსნი...
იცოდნენ,რომ ეს არ არის კარგ, შეადარო თავი სხვას...
ისწავლონ შენდობა... მუდმივი შენდობით
გახსოვდეთ, რომ საყვარელი ადამიანის გულის ტკენას სულ რამოდენიმე წამი სჭირდება, ამ ჭრილობის აღდგენას კი წლები...
დაე გაიგონ, რომ მდიდარი ის არ არის ვისაც ბევრი აქვს, არამედ ის ვიასც ცოტა აკმაყოფილებს..
ახსოვდეთ, რომ არსებობენ ადამიანები, რომლებსაც ისინი უყვართ, უბრალოდ საკუთარი გრძნობების გამოხატვა ჯერ ვერ ისწავლეს...
გაათვითცნობიერონ, რომ ერთსა და იმავეს ორმა ადამიანმა შეიძლება შეხედოს, მაგრამ დაინახოს სხვა და სხვა ნაირად...
იცოდნენ, აპატიონ ერთმანეთს საკმარისი არ არის, ჯერ თუ საკუთარ თავს არ აპატიე.
-მადლობელი ვარ დროის გამონახვისთვის_რიდით მივმართე_გადასცემ კიდევ შენს შვილებს რამეს?
-ახსოვდეთ, რომ მე მათთვის ვარ... მარად..!
