myteen

უცებ უკან მოვიხედე და ის იქ აღარ იყო, მე უცებ სახლში შევედი და ბასკვანჩა ძაღლივით ვიყურებოდი :დდ დედამ მკითხა: - რა გჭირს, რა დაბნეული თხასავით იყურები??

- არაფერი ჩქარ-ჩქარა მოვდიოდი და.. საშინელი სიცივეა გარეთ..

– კარგი ხელები დაიბანე და ვივახშმოთ.

– კაიი.. უიი დე ახლა გამახსენდა, მარიამმა ნინისთან ავალო..

– ოოხ რა უნდა ახლა იქ. კარგი მოდიი მაგიდასთან..

მე ვივახშმე, რა კაიიაა სამეცადინო არ მქონდა, მოვიდა სანატრელი პარასკევი დღე. საწოლზე დავჯექი და ფიქრი დავიწყე. მე ვხვდებოდი, რომ ის ბიჭი უნდა ყოფილიყო რომელმაც ტელეფონზე დარეკა, მაგრამ დასკვნების გაკეთება არ დამიწყია.

– მარი მოხვეედი უკვე?

– კი მოვედი.

– რა იყო რანაირად იყურები?

– სალი ახლა გზაში როცა ვიყავი ვიღაცამ ტელეფონზე დამირეკა და ასე მითხრა სალის დამალაპარაკეო, მე გავთიშე.

– ვაიმეე ვინ იყო ნეტაა?

– არ ვიცი მაგრამ შეიძლება ის ბიჭი ყოფილიყო.

– კარგი დაივიწყე.. მაგ საქმეს მე მივხედავ. დეე ჩემი ლეპტოპი სად დადე?

– ჩემს ოთახში ნახე.

ალბათ გაგიკვირდებათ რატო არსად არ ვახსენებ მამას. მამა 4 წლის წინ წავიდა ამერიკაში და იმის შემდეგ აღარ გამოჩენილა, რამდენი ვეძებეთ, მაგრამ ვერაფერი შევძელით. რამით გართობა მინდოდა და ინტერნეტში ფილმის ყურება დავიწყე. ფილმიც დამთავრდა და დაძინება გადავწყვიტე. გარეთ საშინელი ამინდი იყო, ჭექა-ქუხილი, ქარიშხალი და რა ვიცი ყველაფერი უბედურება, ცოტა არ იყოს ასეთი ამინდის მეშინია,..

დილაას გამეღვიძა და ძალიან კარგი ამინდი იყო. გადავწყვიტე ამ ამბების მიუხედავად მეგობრებთან ერთად სადმე წავსულიყავი. ანის და თიკოს ეს აზრი მოეწონათ.. და წავედით ჯერ კაფეში, მერე ფოტოების გადაღება.. ძალიაან გაავეერთეთ.. სულ დამავიწყდა დღეს დილას 7 საათზე ისევ გაისმა ზარი, ავიღე და გაითიშა. ასე მოხდა ანისთანც. მოკლედ ეს დღე ასე თუ ისე მშვიდობიანად დასრულდა.

მეორე დილას ისევ 7 საათზე ზარი გაისმა და ავიღე, მეგონა გათიშავდა მაგრამ არ გათიშა და მითხრა რომ ორშაბათს სკოლაში დიდ ხესთან მივსულიყავი და უცებ გათიშა. მე იმ წამსვე ყველაფერი ანის ვუთხარი და მითხრა რომ ერთად მივსულიყავით, მეც დავეთანხმე. აიი ორშაბათიც გათენდა და ანი მირეკავდა:

– სალი აბა მზად ხარ? ახლა გამოგივლი და წავიდეთ ერთად და გაკვეთილების მერე ხო იცი ის უცნობი უნდა ვნახოთ.