დიდ ხესთან მივედით მე და ანი და უცებ გავშტერდიი..
– ეესს... ეეს.. შეენ ხაარ? :oo
- ხო ანი, მე ვარ..
- ანუ შენ იყავი ის ვინც მე, ანის და მარიამს ტელეფონზე გვირეკავდა და სადარბაზოში რო შემომყევი?? !!
- კიი მე ვიყაავი.. მაპატიე მგონი ამ საქციელებით ძალიან შეგაშინე მაგრამ უშენოდ არ შემიძლიაა ((
- იცი რას გეტყვი.. უკვე დამავიწყდი და ძლივს შენგან დალეწილი გული გავიმთელე, წადი!!!!!
და მე გამოვიქეცი იქედან. სკოლის შენობაში შევედი, ანიც უკან მომდევდა და გამაჩერა.
- სალი მითხარი რა გჭირს?? ვინ არის ეს ბიჭი??!
- ანი ახლავე სახლში წავიდეთ, ოღონდ ეს არ დამანახოთ.. გაათრიიეეთ!!!
– კარგი წამოდი, წავიდეთ..
ანი მთელი გზა მეკითხებოდა ვინ იყო ეს ბიჭი, მაგრამ არ ვპასუხობდი. სახლში შევედით. შინ არავინ იყო, მე ლოგინზე დავემხე და ტირილი დავიწყე. ანიმ წამომაყენა და მითხრა სასწრაფოდ მითხარი ვინ არის ეს ბიჭი, რატომ არ ვიცი მე ამის შესახებ?
- კარგი მოგიყვები :'( მაშინ სულ რაღაც 13 წლის ვიყავი, მაშინ სხვა სკოლაში ვსწავლობდი და შენც არ გიცნობდი. მოკლედ ეს ბიჭი... ნიკუშა.. გავიცანი, ერთად მაგრად ვიყავით, თან პირველი სიყვარული იყო და ხო იცი ყველაფერს ვარდისფერ ფერებში ვხედავდი. ხო და უცებ გამოჩნდა ვიღაც გოგო, ამერიკელი, რომელიც ნიკამ ინტერნეტით გაიცნო. არ ვიცი როგორ მოხდა მაგრამ, მათ ონლაინი ურთიერთობით ერთმანეთი შეუყვარდათ. ერთ დღესაც ეს გოგო ჩამოვიდა ამერიკიდან. ნიკა და ლილი (ამერიკელი გოგო) ჩემთან ერთად მოვიდნენ და ნიკამ მითხრა რომ მათ ერთმანეთი უყვარდათ და ერთად წასვლას აპირებდნენ ამერიკაში. მე უცებ ცუდად გავხდი, კიბეზე ვიდექი და დავგორდი. საავადმყოფოში გამაქანეეს. როცა გამოვკეთდი ისინი უკვე საქართველოში აღარ იყვნენ. სიცოცხლე აღარ მინდოდა, მაგრამ ჩემი მეგობრების და ახლობლების დახმარებით მოვედი გუნებაზე. აიი ასე დავივიწყე ეს ამბავი და ახლაა ამის აქ ჩამოთრევამ ყველაფერი გამახსენა.
- ანი რა გჭირს რატომ ტირი?
- ვაიმე ეს ამბავი ისე სევდიანად მომიყევი რო ამეტირა. (
- კარგი დაწყნარდი, ახლა იმაზე უნდა ვიფიქრო რო ეს კუზიანი ვირთხა როგორ მოვიშორო.
- ისე ჩემი ნომერი საიდან იცოდა?
- აუუ რაა ვიცი აბა, მოკლედ უნდა მოვიშოროთ რამენაირად, თორე კიდე რამე სიურპრიზი არ მოგვიმზადოს.
უცებ კარზე ზარი შემომესმა.
- ანი დაიცა გავაღებ ალბათ მარიამი მოვიდა.
მე კარი გავაღე და მარიამის მაგივრად ნიკუშა დამხვდა. უცებ სახლში შემოვარდა და დივანზე დაჯდა.
- ანი აქ მოდი უნდა ვილაპარაკოთ სერიოზულად.
- აუუ ახლაავეე გაეთრიიეე აქედან. არ მაინტერესებს გაიგეე? დაახვიიე აქედან ჩქარა. შეიძლება მალე დედაჩემი მოვიდეს და არ მინდა აქ გნახოს.
- არაა.. სანამ არ მომისმენ არ გავინძრევი ამ ადგილიდან.
- ვაიმეე კარზე ზარიაა დაა ეს რო დედაჩემი იყოს იცოდე ფანჯრიდან გისვრი.
კარი გავაღე და....
