კარი გავაღე და მართლაც დედაჩემი იყო.
- უი დე ასე მალე მოდი?
-რა გჭირს სალი, სულ ამ დროს მოვდივარ ხოლმე.
მე სახლში არ ვუშვებდი.
- სალი ნუ დამაყენე კარებში შემომიშვი ეხლა რა გჭირს?
მე ნიკუშას გავხედე მაგრამ ის იქ აღარ იყო.
- მოდი დე შემოო.
ანის თვალებით ვანიშნე თუ სად იყო ნიკუშა, და მან მანიშნა რომ ლოგინის ქვეშ იყო.
თან დედაჩემის ლოგინის ქვეშ.
- ანი როგორ ხარ?
- კარგად ეკა დეიდა, თქვენ?
- არამიშავს. ბავშვებო მოდით ისადილეთ.
ჩვენც მივედით და სადილის დასრულების შემდეგ დედა მეზობელთან გავიდა. ჩვენ საწოლთან მივცვივდით, მაგრამ ნიკუშა იქ აღარ იყო.
დაბნეულები ვიყურებოდით აქეთ-იქეთ.
- დაიცა სალი, მე მაქვს ნიკუშას ნომერი, რო მირეკავდა დაიმახსოვრა ტელეფონმა.
ანიმ დარეკა და ტელეფონი მე მომცა.
- ნიკუშა სალი ვარ, სად გაქრი?
- უკაცრავად რომელი ხართ? (ქალმა მიპასუხა).
- მე ნიკუშას მეგობარი ვარ და სად არის?
- ნიკუშამ თავი მოიკლა ..... დატელეფონი გათიშა.
- სალი რა იყო რა სახე გაქ?
- ნიკკ.... უშაამ.... თაავი .... მოიკლა
- რააა? :o
მე უცებ გადავრეკე და მითხრეს რომელ საავადმყოფოში იყო. მე და ანი გავვარდით იმწამსვე. იქ მისი ახლობლები იყვნენ, მე მის დას ანასტასიას ვკითხე თუ რა დაემართა.
- არ ვიცი. არავინ იცის რა დაემართა.
უცებ ექიმი გამოვიდა და პირველი მე მივვარდი.
- ექიმო რა ხდება, როგორაა??
- გადარჩენის 1%-ია დარჩენილი. ძლიერი მოტეხილობები შეინიშნება.
და ექიმი ისევ შევიდა ოთახში, ხელახლა გამოვიდა და თქვა:
- იის... ისს... აღარ სუნთქავს.
და მე იქვე ჩავიკეცე.
- გამატარეთ მისი ნახვა მინდა. თან ვტიროდი. ექიმს ხელი ვკარი და საოპერაციოში შევვარდი. რამდენიმე წუთი ვუყურებდი, მაგრამ ის აღარ სუნთქავდა, აღარ უყურებდა მისი თბილი თვალები ჩემს სახეს. ისევ მიყვარს.
ჩემი ცრემლები მის სახეს ეცემოდა და ისე იყო თითქოს ისიც ჩემთან ერთად ტიროდა.
და უუცეებ მან სუნთქვა დაიწყო.
ექიმი შემოვიყვანე, მე საოპერაციოდან გამაგდეს. 1 საათი ველოდებოდით ყველა ექიმის გამოსვლას. მე ისევ ვტიროდი.
ექიმი გამოვიდა და თქვა:
- მან სუნთქვა განაახლა, უკვე მის სიცოცხლეს საფრთხე აღარ ემუქრება, ახლა ის ნარკოზის ქვეშაა და შედგიძლიათ ხვალ დილას ნახოთ. ყველამ ამოვისუნთქეთ. უცებ ტელეფონმა დარეკა, ეს დედაჩემი იყო:
- ხოო დეე?
- დედიკო დღეს ნანა ჩემი მეგობარი ცუდად გახდა....
- რა იყო რამე სერიოზულია/?
- არა, არა, უბრალოდ ცოტა შეუძლოდაა და დღეს მასთან ვრჩები. ჭკვიანად იყავით. ხვალ საღამოს მოვალ სახლში.
- ოკეი.
- ანიი დედაჩემი დღეს სახლში არ მოვა და ჩემთან დარჩი რა გთხოვ))
- კარგი დავრჩები, თან ჩემთანაც არავინაა სახლში.
მე და ანი სახლში წავედით. როცა გათენდა, დიდის 8 საათზე წამოვხტი, ანიც გავაღვიძე
და საავადმყოფოში წავედით. როცა შევედით ექთანი შეგვეჩეხა და გვითხრა:
- აბა რამით დაგეხმაროთ გოგონებო?
- დიახ თუ შეიძლება, ჩვენ ნიკუშა ერისთავთან მოვედით სანახავად.
- დიახ, შებრძანდეთ შეგიძლიათ.
ჩვენ შევედით.. ნიკუშას ისე საყვარლად ეძინა მინდოდა შემეჭამა.
მან თვალები გაახილა და როცა დამინახა გაეღიმა.
- შენ ჩემს სანახავად მოხვედი?
- კი ნიკუუშ ))
- დიდი მადლობა.
- არა რისი მადლობა.. შეგიძლია ახლა რო მომიყვე რა მოხდა? თუ გინდა მერე შემოვალ და მითხარი.
- არა იყავი მოგიყვები.
როცა შენ მითხარი დედაჩემი რო იყოს ფანჯრიდან გისვრიო.. და როცა კარი გააღე დავინახე რო დედაშენი მოვიდა. ჯერ ლოგინის ქვეშ შევძვერი, ანიმაც დამინახა. მერე კი.... შენ ხო გინდოდა ფანჯარაში გესროლე?? და შენ არ შეგაწუხე, მე თვითონ გადავხტი.
- რააააააააა? ეს სისულელე რამ გაგაკეთებინა, მე ეგ ხუმრობით გითხარი. ვაიიმეე რაა სულეელიი ხაარ..
- მე შენ სურვილი აგისრულე.. და ახლა შენთვის სიურპრიზი მაქვს. ექთანო გთხოვ ყუთი შემოიტანეთ....
ძალიან დიდი ყუთი შემოიტანეს, ექთანმა ყუთი გახსნა და..........
იმედია მოგეწონათ<3 და კითხვით მინდა მოგმართოთ. აუუ ვერ მოვიფიქრე ვინ იყოს სალის და მარიამის დედა, ეკა რომ ქვია. ბერსონაჟი ვერ მოვიფიქრე და იქნებ მირჩიოთ ვინმე )))
By: eElL♥BeliEbeR™
magariaa gaagrZele :**
